(บทความนี้แปลมาจาก การแก้ไขข้อขัดแย้งในชีวิตประจำวัน ผมได้เคยเสนอวิธีที่ 1 คือ นำพระเจ้ามาในสถานการณ์ของคุณ  และวิธี ที่ 2 คือ จงเอาท่อนซุงออกจากตาของท่านก่อน  ท่านก็มีส่วนในข้อขัดแย้งนั้น ในอุดมสารฉบับที่ 30 (23-29 กรกฎาคม 2017) หน้า 10)

ถ้าเราเร่งรีบเน้นความผิดของผู้อื่น เราจะค้นพบว่าเราก็มีส่วนในข้อ ขัดแย้งนั้นได้อย่างไร  บ่อยๆ เราจะพบว่า  ความผิดมีสองชนิด  อย่างหนึ่งคือ ความคิดและความรู้สึก  อีกประการหนึ่ง เป็นกิจการภายนอก   ประการแรก  เราอาจมี
ทัศนคติว่องไวเกินไป ที่ยอมแก้ตัวง่ายๆ ตอบ โต้ความประพฤติของผู้อื่น ขณะที่ความว่องไวต่อความรู้สึกเป็นสิ่งน่า ชื่นชมทั้งชายและหญิง แต่บางคนในพวกเรามีปฏิกิริยาตอบเร็วเกิน ไปต่อการปฏิบัติที่ไม่สมบูรณ์ของผู้อื่น เราจำเป็นต้องทำงานโดยอา  ศัยสิ่งนี้ และให้พระหรรษทานเหมือนกันกับผู้อื่น  ดังที่เราหวังจะได้ร ับ   ประการที่สอง เราอาจทำให้เกิดข้อขัดแย้งโดยพฤติกรรมแย่ๆ ของเราเอง  สิ่งที่เรากระทำ หรือละเลย  ในสถานการณ์หนึ่งอาจทำ   ให้ข้อขัดแย้งแย่ลง

บางคนมีนิสัยชอบแก้ตัวและไม่ยอมรับความผิดของตน  แต่มีวิธีที่มี    ประโยชน์ คุณสามารถขอพระเจ้าช่วยให้คุณเห็นบาปของคุณเอง เชิญภาวนาจากเพลงสดุดีที่ 139:23-24

“ข้าแต่พระเจ้า ขอพระองค์ทรงตรวจสอบข้าพเจ้า  และทรงรู้ใจของข้าพเจ้า
โปรดทรงทดสอบข้าพเจ้า และทรงรู้ความคิดของข้าพเจ้า
โปรดทอดพระเนตรเถิดว่า  ข้าพเจ้าเดินบนทางที่เลวร้ายหรือไม่
และโปรดทรงนำข้าพเจ้าไปบนทางของพระองค์ตลอดไป”

พระวาจาของพระเจ้าช่วยเราให้เห็นตนเองชัดเจนยิ่งขึ้น “พระวาจาของ พระเจ้าเป็นพระวาจาที่มีชีวิตและบังเกิดผล คมยิ่งกว่าดาบสองคมใดๆ  แทงทะลุเข้าไปถึงจุดที่วิญญาณและจิตใจแยกจากกัน  ถึงเส้นเอ็นและ  ไขกระดูก วินิจฉัยความรู้สึกนึกคิดภายในใจได้” (ฮบ 4:12)  ถ้าคุณต้ องการค้นพบวิถีทางของพระเจ้าเพื่อดำเนินชีวิต  พระคัมภีร์มีคำตอบ

ท่านสามารถถามเพื่อนให้บอกข้อบกพร่อง  หนังสือสุภาษิต 19:20 สอนว่า “จงฟังคำแนะนำและรับคำตักเตือน ท่านจะมีปรีชาญาณในอนาค ต” ยิ่งเราอายุมากขึ้น เราก็ยิ่งวางใจตนเอง  ดังนั้นควรมีที่ปรึกษาที่ช่วยวิจารณ์เราได้อย่างเปิดใจ

เมื่อเราเข้าใจว่า  เรามีส่วนในข้อขัดแย้งใดๆ หน้าที่ของเราคือต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เราทำผิดพลาดไป ส่วนใหญ่ไม่มีใครชอบยอม รับว่าทำผิด  เราชอบปกปิด ปฏิเสธ หรือแก้ตัว

ทุกคนชอบชี้นิ้วไปที่คนอื่น พระเยซูเจ้าทรงสอนเราให้รับผิดชอบสิ่งที่เราผิดพลาด  แม้เราทำให้เกิดข้อขัดแย้งเพียง 2 เปอร์เซ็นต์  เราต้อง รับผิดชอบ 100 เปอร์เซ็นต์  สำหรับ 2 เปอร์เซ็นต์นั้น  มันไม่สำคัญว่าใครทำผิดมากกว่ากัน  ฉันต้องรับผิดชอบเต็มที่ (100%) สำหรับส่วนของฉัน

การรับผิดชอบในส่วนที่คุณทำให้เกิดข้อขัดแย้ง  เป็นขั้นสำคัญนำไปสู่การสร้างสันติ การยอมรับด้วยความซื่อสัตย์ ไม่ใช่คุณเก็บไว้ในใจ จงไปสารภาพผิดกับคนที่คุณทำให้เขาไม่พอใจ เป็นวิธียอมรับว่าคุณมีส่วนทำให้เกิดข้อขัดแย้ง

แปลสรุปจาก Resolving  Everyday Conflict  
โดย  Ken Sande  และ Kevin  Johnson, 2011, หน้า 71-73.