ศิลปินคนหนึ่งได้ออกแบบประตูเป็นพิเศษ สำหรับวัดแห่งหนึ่งในประเทศเยอรมนี เขาแบ่ง ประตูออกเป็น 4 ส่วน แต่ละส่วนวาดภาพเรื่องราวในพระวรสาร

ส่วนแรก เขาวาดภาพโอ่งน้ำ 6 ใบ เป็นเรื่องอัศจรรย์ที่หมู่บ้านคานา ที่พระเยซูเจ้าทรง       เปลี่ยนน้ำให้เป็นเหล้าองุ่น (ยน 2:1-12)

ส่วนที่สอง เขาวาดภาพขนมปัง 5 ก้อน และปลา 2 ตัว เป็นอัศจรรย์ที่เมืองคาเปอร์นาอุม ซึ่งพระเยซูเจ้าทรงทวีขนมปังและปลา (มธ 14:13-21 ; มก 6:30-44 ; ลก 9:10-17 ; ยน 6:1-14)

ส่วนที่สาม เขาวาดภาพคน 13 คน นั่งโต๊ะ หมายถึงอาหารค่ำมื้อสุดท้าย (ลก 22:14-20)

ส่วนที่สี่ เขาวาดภาพคน 3 คน ที่โต๊ะ หมายถึง พระเยซูเจ้ากับศิษย์ 2 คน ที่หมู่บ้านเอมมา อูส (ลก 24:13-35)ทานอาหารปัสกา

ศิลปินคนนี้ได้เลือกสี่เหตุการณ์ที่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับพิธีมิสซา สัมพันธ์กับพระวร  สารของพระเยซูเจ้า ที่ทรงมอบพระองค์แก่เราในรูปแบบของปังและเหล้าองุ่น

ให้เรามาพิจารณาแต่ละภาพว่าสัมพันธ์กับพิธีมิสซาอย่างไร

ภาพที่หนึ่ง อัศจรรย์ที่หมู่บ้านคานา พระเยซูเจ้าทรงเปลี่ยนน้ำให้เป็นเหล้าองุ่น
บางทีคริสตชนยุคใหม่สงสัยว่า น้ำเปลี่ยนเป็นเหล้าองุ่นได้อย่างไร? คริสตชนยุคแรกไม่สงสัยอัศจรรย์นี้ พวกเขาดำเนินชีวิตกับดินและเห็นบางสิ่งที่คล้ายๆ กันเกิดขึ้นในสวนองุ่นในฤดูร้อน ต้นองุ่นมีน้ำออกมาจากดินด้วยความช่วยเหลือจากดวงอาทิตย์ ได้เปลี่ยนน้ำเป็นเหล้าองุ่น แต่สิ่งสำคัญของอัศจรรย์ที่คานา มิใช่วิธีที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำ แต่เป็นเหตุผลที่พระองค์ทรงกระทำต่างหาก พระองค์มิได้ทำเพื่อช่วยกู้หน้าของ   บ่าว – สาว ที่เหล้าองุ่นหมดในงานแต่ง

ศิลปินคนนี้ที่วาดภาพประตูวัดบอกว่า พระเยซูเจ้าทรงมีเหตุผลที่ลึกซึ้งกว่า พระองค์ทรงต้องการเตรียมบรรดาศิษย์สำหรับอาหารค่ำมื้อสุดท้าย เมื่อพระองค์จะเปลี่ยนเหล้าองุ่นให้เป็นพระโลหิต

ภาพที่สอง ขนมปัง 5 ก้อน และปลา 2 ตัว เกี่ยวกับอัศจรรย์ทวีขนมปังและปลา
คริสตชนสมัยใหม่บางคนสงสัยอัศจรรย์นี้ อย่างไรก็ดี คริสตชนสมัยแรกไม่สงสัย พวกเขาเห็นสิ่งที่คล้ายกันเกิดขึ้นทุกปีในทุ่งนาข้าวสาลี ใน  ฤดูใบไม้ผลิ พวกเขาจะหว่านข้าว 5 ตระกร้า (บูเชล) และพอถึงปลายฤดูร้อน ข้าวสาลีทวีจำนวนเป็น 500 ตระกร้า

สิ่งสำคัญมิใช่พระเยซูเจ้าทรงทำอัศจรรย์อย่างไร แต่ทรงทำทำไม? เป็นเพราะพระองค์สงสารฝูงชนหิวเท่านั้นหรือ?

ศิลปินได้อธิบายว่า อัศจรรย์นี้เป็นโอกาสที่พระเยซูเจ้าสอนประชาชนว่า พระองค์จะเลี้ยงพวกเขาอย่างอัศจรรย์กว่านี้อีก พระองค์จะทรงเลี้ยง พวกเขาอย่างอัศจรรย์กว่าโมเสสได้เลี้ยงบรรพบุรุษของเขาในถิ่นทุรกันดาร พระเยซูเจ้าตรัสกับประชาชนว่า “มิใช่โมเสสที่ให้ขนมปังจาก      สวรรค์แก่ท่าน... เราเป็นปังทรงชีวิต ที่ลงมาจากสวรรค์ ใครที่กินปังนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป ปังที่เราจะให้นี้คือเนื้อของเรา” (ยน 6:32, 51)

ภาพที่สาม ประชาชน 13 คน นั่งโต๊ะรับประทานอาหาร หมายถึง การรับประทานอาหารค่ำมื้อสุดท้าย พระเยซูเจ้าทรงทำมากกว่าการ    เปลี่ยนน้ำให้เป็นเหล้าองุ่น พระองค์ทรงเปลี่ยนเหล้าองุ่นให้เป็นพระโลหิตของพระองค์เอง และพระองค์ทรงกระทำมากกว่าการทวีขนมปัง พระองค์ทรงเปลี่ยนปังให้กลายเป็นพระกายของพระองค์เอง นักบุญมาระโกอธิบายดังนี้ “ขณะที่ทุกคนกำลังกินอาหารอยู่นั้น พระองค์ทรงหยิบขนมปังตรัสถวายพระพร ทรงบิขนมปัง ประทานให้เขาเหล่านั้น ตรัสว่า ‘จงรับเถิด นี่เป็นกายของเรา’ แล้วพระองค์ทรงหยิบถ้วย ตรัสขอบพระคุณ   ประทานให้เขา และทุกคนดื่มจากถ้วยนั้น พระองค์ตรัสกับเขาว่า ‘นี่เป็นโลหิตของเรา โลหิตแห่งพันธสัญญาที่หลั่งออกเพื่อคนจำนวนมาก’”     (มก 14:22-24)

เรามาถึงรูปสุดท้าย คน 3 คน นั่งโต๊ะ เกี่ยวกับพระเยซูเจ้าทรงรับประทานอาหารปัสกากับศิษย์ 2 คน ที่หมู่บ้านเอมมาอูส ศิลปินนี้อธิบายการรับประทานอาหารที่เอมมาอูสว่าเป็นการถวายมิสซาครั้งแรก นักบุญลูกาอธิบายดังนี้ พระเยซูเจ้า “ทรงหยิบขนมปัง ทรงถวายพระพร ทรงบิขนมปัง และยื่นให้เขา” (ลก 24:30) การบรรยายนี้ตรงกับสิ่งที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำในอาหารค่ำมื้อสุดท้าย

ประตูของศิลปินผู้นี้เป็นการสรุปพิธีมิสซาอย่างดีมาก เพราะค่อยๆ พัฒนาตามเหตุการณ์ในพระวรสาร ตั้งแต่ คานา ที่เป็นรูปแบบล่วงหน้า มาสู่คาเปอร์นาอุม ที่พระเยซูเจ้าทรงสัญญา มาสู่กรุงเยรูซาเล็ม ที่พระเยซูเจ้าทรงสถาปนาศีลมหาสนิท มาสู่หมู่บ้านเอมมาอูส ที่พระองค์ทรงถวายมิสซาครั้งแรก

ทั้งหมดนี้เกี่ยวพันอย่างงดงามกับวันฉลองพระวรกายของพระคริสตเจ้า Corpus Christi เราฉลองพระพรของพระเยซูเจ้าที่ทรงมอบพระองค์     เองเป็นอาหารฝ่ายจิตวิญญาณของเรา พระธรรมล้ำลึกแห่งความรักนี้เกินที่เราจะวาดภาพได้ พระเยซูเจ้าทรงมอบพระองค์เองให้เรา อย่างสม บูรณ์จนว่าไม่มีอะไรมากกว่านี้สำหรับพระองค์จะให้ได้

ฉะนั้น เวลาที่พี่น้องรับศีลมหาสนิท พระสงฆ์กล่าวว่า “พระกายพระคริสตเจ้า” ขอให้ตระหนักว่า

นี่คือพระวรกายของพระเยซูเจ้า
นี่คือพระเยซูเจ้า องค์เดียวกับผู้ทรงบังเกิดที่เบธเลเฮม
นี่คือพระเยซูเจ้า องค์เดียวกับผู้สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนนั้น
นี่คือพระเยซูเจ้า องค์เดียวกับผู้ทรงกลับคืนชีพจากความตาย

อาศัยความเชื่อ เรารู้ว่าเป็นจริง เพราะพระบิดาทรงมอบพระพรนี้แก่ลูกของพระองค์