เมื่อถวายกำยานในระหว่างพิธีมิสซา สายตาของเรามองไปที่พระแท่น ไม้กางเขน หรือ แผ่นศีล และถวายกำยานให้บรรดาสัตบุรุษในวัดด้วย ทำไม?

นี่ไม่ใช่เป็นแค่พิธี หรือ ท่าทาง มันมีความหมาย แสดงให้เห็นว่าท่านศักดิ์สิทธิ์

ในพิธีกรรมคาทอลิก การถวายกำยาน หมายถึง การให้เกียรติ การเคารพ และคำภาวนา ดังที่มีกล่าวถึงในพระคัมภีร์ สดุดี 14:2 “ขอให้คำภาวนาของข้าพเจ้าเป็นดังกำยาน เฉพาะพระพักตร์พระองค์” อพยพ 30:1-10 สมณะเผากำยานบนพระแท่น และของถวายทุกเช้าเย็น และใน หนังสือวิวรณ์ 8:3-4 กำยานเป็นเครื่องหมายถึงคำภาวนาของผู้ศักดิ์สิทธิ์ ลอยขึ้นไปเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า

ดังนั้น เมื่อพระสงฆ์หรือผู้ช่วยพิธีถวายกำยานให้สัตบุรุษ พระศาสนจักรกำลังยืนยันว่า ท่านมิใช่ผู้สังเกตการณ์ ท่านเป็นส่วนของการถวายในพิธีกรรม

เราถวายกำยานพระแท่น เพราะเป็นสถานที่การถวายบูชา  เราถวายกำยานพระวรสาร เพราะเป็นพระวาจาทรงชีวิต เราถวายกำยานพระสงฆ์และสัตบุรุษ เพราะท่านเป็นเครื่องบูชาที่มีชีวิต ดังที่นักบุญเปาโล กล่าวว่า “ท่านทั้งหลายให้ถวายร่างกายของท่าน เป็นเครื่องบูชาที่มีชีวิต ที่ศักดิ์สิทธิ์ และเป็นที่พอพระทัยแด่พระเจ้า นี่เป็นคารวกิจด้วยจิตใจของท่าน” (โรม 12:1)

พระศาสนจักรประกาศอย่างเงียบ ๆ ว่า ชีวิตของท่าน การอยู่ร่วมพิธี การภาวนา การทนทุกข์ ความชื่นชมยินดี และการกล่าว “อาแมน” เป็นเรื่องศักดิ์สิทธิ์ การถวายกำยานจึงให้เกียรติท่าน ฐานะเป็นส่วนในพระกายทิพย์ของพระคริสตเจ้า เป็นการอวยพรโดยไม่ใช้คำพูด เป็นการเตือนใจว่าท่านเป็นผู้ได้รับเลือก ได้รับการเจิมถวาย และได้รับพระหรรษทาน

ดังนั้น เวลาเข้าวัดร่วมพิธี เมื่อได้รับการถวายกำยาน จึงเข้าใจความหมายแล้วนะครับ ดังที่นักบุญเปโตรกล่าวว่า “ท่านเป็นเหมือนศิลาที่มีชีวิต กำลังก่อสร้างขึ้นเป็นวิหารของพระจิตเจ้า เป็นสมณตระกูลศักดิ์สิทธิ์ เพื่อถวายเครื่องบูชาฝ่ายจิต ซึ่งเป็นที่สบพระทัยพระเจ้า เดชะพระเยซูคริสตเจ้า” (1เปโตร 2:5)

ฟ.วีระ อาภรณ์รัตน์
หมายเหตุ ดูหนังสือ กฎทั่วไปสำหรับมิสซาตามจารีตโรมัน ข้อ 276