เธอเคยกลัวความมือหรือไม่ เธอเคยเดินผ่านที่มืดๆ และทันใดนั้นเธอรู้สึกว่าได้ยินเสียงอะไรกำลังเดินด้วยฝีเท้าหนักๆ หรือไม่  ในพระคัมภีร์  กษัตริย์ดาวิดกล่าวกับพระเจ้าว่า
แม้ข้าพเจ้าจะต้องเดินไปในหุบเขาที่มืดมิด
ข้าพเจ้าก็จะไม่กลัวอันตรายใดๆ
เพราะพระองค์ทรงอยู่กับข้าพเจ้า
พระคทาและธารพระกรของพระองค์
ช่วยให้ข้าพเจ้าอุ่นใจ
กษัตริย์ดาวิดคิดว่าพระเจ้าทรงเป็นนายชุมพาบาล เพราะนายชุมพาบาลใช้ไม้เท้าที่หนักไล่บรรดาศัตรูของแกะออกไป  เช่น สุนัขป่า และนายชุมพาบาลใช้ไม้เท้าที่เบาเพื่อนำทางแกะให้ไปในทางที่ถูกต้องหรือช่วยแกะเมื่อพวกมันติดอยู่ในพุ่มหนาม  หรือติดอยู่ในซอกหิน เป็นสิ่งดีไม่ใช่หรือที่รู้ว่าแม้สิ่งต่างๆดูมืดมน  แต่พระเจ้าทรงอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยเหลือเธอ

ลองนึกภาพว่าวันนี้เธอกำลังผ่านไปยังหุบเขามืด และติดอยู่ในหินขรุขระและพุ่มหนาม ไม่สามารถช่วยให้ตนเองหลุดออกมาได้  เธอรู้สึกกลัวและอ้างว้าง  แล้วมีบางคนมาช่วยเหลือเธอ จับมือของเธอ นำเธอออกมาจากความมืดมาในสถานที่อันงดงาม  มีกองไฟให้ความอบอุ่นและมีช็อคโกแลตร้อนๆ แก้วหนึ่งรอเธออยู่ สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอมีความรู้สึกดีภายใน  ความอบอุ่น  ความปลอดภัย  รู้สึกมีความสุขไม่ใช่หรือ ในครั้งต่อไป ถ้าเธอกลัวหรือวิตกกังวล  จงจำความรู้สึกนั้นไว้และวางใจว่าพระเจ้าจะทรงช่วยเธอ ทรงจูงมือเธอและทรงนำเธอออกจากความมืด
 

?อ่าน สดุดี 23 :4